شناسایی گیاهان پاکوتاه و مکانیسمهای پاکوتاهی درگردو

استفاده از پایه های پاکوتاه کننده می تواند به گسترش کشت و کار گردو در کشور کمک شایان توجهی نماید. در این پژوهش به منظور شناسایی منابع ژنتیک برای توسعه پایه های پاکوتاه گردو، قدرت رشد و مکانیسم های مربوط به پاکوتاهی در برخی از ژنوتیپ های ایرانی متحمل به خشکی و شوری گردو (کرمان 4-1) با رقمچندلر مقایسه گردید. درصد تندش بذر چندلر کمتر از سایرین بود (2/41 درصد) در حالی که بیشترین درصد تندش (100 درصد) در کرمان 4 مشاهده شد. میانگین زمان تندش بذر چندلربه صورت معنی داری بیشتر از سایر ژنوتیپ ها بود (4/5 روز). ارتفاع دانهال کرمان 1 و 2 به صورت معنی داری بیشتر از سایرین بود،همچنین طول میانگره در کرمان 1 بیشتر از دیگر ژنوتیپ ها بود. افزون بر این کرمان 1 بیشترین تعداد برگ را داشت ولی تفاوت معنی داری با سایر ژنوتیپ ها نداشت. درمجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که کرمان 1 و 2 بیشترین قدرت رشد را در بین ژنوتیپ های مورد بررسی داشتند. دانهال های چندلر و کرمان 4 قدرت رشد متوسطی داشتند ولی با توجه به محدودیت تندش بذر، استفاده از چندلر مقرون به صرفه نیست. کرمان 3 کمترین قدرت رشد رویشی داشتند از این رو استفاده از این ژنوتیپ برای تولید پایه های کم رشد متحمل به تنش های شوری و خشکی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

تعداد برگ , درصد تندش , رشد اولیه دانهال , سرعت تندش , Juglansregia