تبیین مفهوم حق بر شهر بر مبنای دستگاه فکری هانری لوفور

سرعت و میزان حیرت آور توسعه شهری در طول صدسال گذشته به بهبود رفاه انسانها از طریق نوسازی جهانی کمک نموده است. شهر جهانی آفریده انسان است بنابراین انسان محکوم به زندگی در این شهر است. انسانها با ساختن شهر، به گونهای غیر مستقیم و بدون داشتن آگاهی از ماهیت عمل خویش، خویشتن را بازآفرینی کرده اند. حق به شهر حق تغییر دادن خودمان از طریق تغییر دادن شهر است. به علاوه، این حق نوعی حق عمومی است نه فردی، حق به شهر در واقع حق بشری است که شامل تعلق یافتن شهر به شهروندان و مشارکت آنان در امور شهری است. لوفور درتعریف حق به شهر بیان میکند، این حق بیش از آنکه فردی باشد، اشتراکی است چرا که این تغییرات نیازمند یک قدرت جمعی برای بازشکلدهی به فرآیندهای شهری است. آزادی و بازسازی شهر و خودمان، یکی از ارزشمندترین حقوق بشر است که بسیار مورد بی اعتنایی قرار گرفته است.