بررسی معیارهای معماری بومی در سقف های گنبدی

در پی انقلاب صنعتی و پیشرفت های مصالح معماری در جهان ، شاهد فراموشی معماری بومی می باشیم. در قرن 18با افزایش تقاضای انرژی ، بسیاری از معماران درصدد احیای دوباره معماری بومی برآمده اند. تا از این طریق مصرف سوخت های فسیلی را کاهش دهند. معماری بومی متناسب با اقلیم هر منطقه با بهره گیری از انرژی های پاک تلاش کرده است میزان اتلاف ، انرژی ها را کاهش دهد. از آن جایی که ایران در بیشتر روزهای سال دارای هوای آفتابی می باشد . بهره گیری از انرژی خورشیدی غیر منفعل سازگار با اقلیم آن است. اما آن چه دارای اهمیت است، سقف ها یکی از اجزای ساختمان اند، مدت زمان بیشتری در روز در برابر تابش آفتاب قرار دارند. معماران با اجرای سقف های گنبدی در مناطق گرم و خشک توانستن این میزان اتلاف انرژی را کاهش دهند. عوامل گوناگونی در جذب انرژی خورشیدی در سقف های گنیدی از جمله نوع مصالح، ضخامت سازه، رنگ مصالح و... موثرمی باشد هدف از انجام این مقاله ارایه راهکارهای کاهش مصرف انرژی، در سقف های گنبدی است. از آن جایی که برای پاسخ دادن به این پرسش باید روند منطقی و علمی اتخاض شود . روش تحقیقی که برای این مقاله در نظر گرفته .شده است روش تحقیق توصیفی تحلیلی و از نوع کمی می باشد. برای پاسخ دادن به این پرسش ازمقالات وسایت های مرتبط با این موضوع بهره گیری شده است. با توجه به نتایج بدست آمده ، بکارگیری مصالح آجری نسبت به خاک رس دارای ظرفیت حرارتی بالایست وسبب می شود مدت زمان بیشتری گرما را در خود جذب کند و رنگهر چه مصالح بکار رفته در سقف های گنبدی روشن تر باشد میزان جذب انرژی خورشیدی و اتلاف انرژی آن کمتر است اجرای سقف گنبد . پوسته ایدو به دلیل وجود هوا در بین دو لایه میزان اتلاف انرژی آن کاهش می یابد و در ایجاد محیط آسایش برای افراد استفاده کننده بنا دارای اهمیت می باشد.

Keywords:

معماری پایدار , معماری بومی , انرژی خورشید , غیر منفعل , سقف های گنبدی