قدیر صیامی - دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، عضو هییت علمی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع) مشهد
نادیا ناظمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع) مشهد

سیاست توسعه میان افزا یکی ازسیاست های سه گانه توسعه شهری است که درکنار دوسیاست توسعه شهری متصل یا پیوسته ایجادشهرک های متصل به شهر و درمحدوده رسمی شهر و سیاست توسعه منفصل یا ناپیوسته شهری ایجادشهرهای جدید با فاصله ازمادرشهر مطرح میشود برخی این سیاست را دارای مزیت های نسبی متعددی نسبت به دوسیاست دیگر میدانند و معتقدند شهرهای موجود کشور ازطریق توسعه درونی تاسالیان زیادی میتواند پاسخگوی بسیاری ازنیازها ازجمله اسکان سرریزجمعیت شهری و ارتقای سرانه های خدمات شهری باشند و تاکید دارند مادامی که در درون شهر موجود ظرفیت لازم وجود دارد استفاده ازسایر سیاست های توسعه شهری هزینه اضافی برمردم و دولت تحمیل می کند که این به لحاظ علمی وعقلی مردود است ایینی 1380،48 شهرمشهد به عنوان دومین کلانشهر کشور وسعت زیادی را به خود اختصاص داده است گسترش این کلانشهر باجمعیت 2.7میلیون نفری بصورت افقی و موجب ازبین رفتن زمین ها واراضی بازپیرامون خود شده است و این امر موجب تحمیل هزینه های سنگین برمدیریت شهری شده است ازاین رو دراین تحقیق تلاش شده است تاباشناسایی معیارها وشاخصهای منتج شده ازمبانی نظری به شناسایی مکانهایی جهت توسعه درونی حوزه میانی غربی مشهد بپردازیم و میزان ناپایداری سایتهای شناسایی شده براساس مولفه های پایداری موردسنجش و ارزیابی قرار بگیرند

توسعه میان افزا ، شهر پایدار ، حوزه میانی غربی شهر مشهد