امکان سنجی استفاده از فن اوری های نوین در لایه آسفالتی روسازی راه و تاثیر ان در بارترافیکی

اجرای پوشش اسفالت یکی از رایج ترین راه ها برای تعمیر روسازی های صلب و انعطاف پذیر است. این پوشش ها اغلب برای آب بندی و پوشش و اصلاح ترک ها بکار می روند. صخامت حداقل بتن آسفالتی روکش ممکن است نیاز به تقویت اضافی به منظور جبران کیفیت ساختاری روسازی داشته باشد. همچنین یک روکش آسفالتی با ضخامت حداقل، ممک است نیاز به تقویت، جهت افزایش کارایی روسازی داشته باشد. با توجه به فناوری نانوتکنولوژی و پیشرفت آن در بخش هایی از قبیل الکترونیک، بیوتکنولوژی، پزشکی و صنایع هوافضا می توان اثر این فناوری را در بخش مهندسی عمران و ساخت مخلوط های اسفالتی با مقاومت و دوام بالا مورد آزمایش و بررسی قرار داد. هرچند ممکن است استفاده از برخی فناوری ها در کشور ما در حال حاضر موضوعیت نداشته و یا این که مقرون به صرفه نباشد از این رو در این پژوهش با توجه به تحقیقات گسترده انجام شده در سرتاسر جهان در زمینه اصلاح خواص روسازی های اسفالتی و هماهنگی آن ها با شرایط موجود در عصر حاضر و تحمل بارهای ترافیکی زیاد در کنار تغییرات آب و هایی شدید، بر روی انواع فناوری های جدید روسازی آسفالتی مطالعه گسترده ای انجام گردید. ویژگی های هرکدام از فن آوری ها و شرایط استفاده از آن ها ذکر گردید و نوع خرابی هایی که با استفاده از هر کدام از فن آوری ها بهبود می یابند اشاره شده در نهایت مقایسه ای بین موارد بیان شده صورت گرفته و بهترین فن آوری، مزایا و معایب مورد استفاده بیان می گردد نتایج نشان می دهد مقاومت در برابر ترک خوردگی در روکش می تواند به وسیله سیستم های میان لایه ای یا افزودنی های متفاوت افزایش می یابد که هریک از روش های بیان شده دارای مزایای خاصی بوده که با توجه به هریک از محیط های اجرای آن می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

روکش اسفالتی , ترک خوردگی , بار ترافیکی