منا ظلی بوری آبادی - دانشجو کارشناسی ارشد بوم شناسی آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
سیدعباس حسینی - استاد گروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
سیدعلی اکبر هدایتی - دانشیارگروه تولید و بهره برداری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
افشین عادلی - استادیار گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

وجود آلودگیها و معایب روشهای معمول، سبب شده که روشهای کارآمدتر جهت حذف فلزات استفاده شود. بیوجذب بهوسیله ریزجلبک بهعنوان روشی مناسب مورد توجه قرار گرفته است. در این میان، جلبک سندسموس توان فوق العادهای برای رشد داخل پسابها دارد و در بین فلزات، روی با توجه به اینکه میتواند موردنیاز موجودات باشد اما در غلظتهای بالا می تواند سمی باشددردهه های اخیر استفاده از روش های زیستی در جذب فلزات سنگین مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به نتایج بدست آمده های غلظتمختلف فلز سنگین روی بر رشد و تراکم میکروجلبک سندسموس اثر معنی دار دارد و غلظتهای مختلف فلز سنگین روی باعث تغییر معنی دار در جذب زیستی جلبک سندسموس می شود. حذف زیستی، تکنولوژی نوینی است که بیومس مرده و یازنده را برای حذف فلزات سنگین به کار می گیرد. در میان جاذب های زیستی، جلبک ها سهم بسزایی دارند. در این مطالعه برای حذف فلز سمی روی، نوع متمایزی از بیومس زنده جلبک به صورت میکرو به عنوان جایگزین در فناوری های متعارف فیزیکی مورد بررسی قرار گرفت.

جلبک سندسموس، تصفیه زیستی، فلز سنگین روی