مهرناز اسماعیل پور - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا، فسا، ایران

نانو تکنولوژی منجر به تولید محصول ارزانتر با کارایی بالاتر، صرفه جویی در وقت و انرژی و مواد می گردد. به دلیل مضر بودن بسته های پلاستیکی، پلیمرها تجزیه پذیر جایگزین خوبی به شمار می روند. پلیمرهای تجزیه پذیر به آسانی توسط فعالیتهای آنزیمی ارگانیسم ها تجزیه می شوند. این پلیمرها سه منبع تولیدی دارند پلیمرهای استخراجی از بیومس، پلیمرهای که در سنتز شیمیایی و مونومرها تجزیه می شوند یا مخلوط بیومس و فراورده های نفتی و پلیمر های تولیدی توسط میکروارگانیسم ها. باید توجه کرد که پلیمرهای تجزیه پذیر به دلیل ساختار ضعیف و هزینه بالا با محدودیت های روبه روست. پیدایش نانوکامپوزیت ها با هدف افزایش کارامدی محصول و رفع نواقص مکانیکی انتقال گاز و رطوبت آن ها می باشد. این ترکیبات سبب کاهش پسمانده های بسته بندی حفظ تازگی مواد غذایی و افزایش ماندگاری آن می شود. انواع دیگری از پلیمر ها حاصل از مواد تجدید شونده هستند که شامل نانو کامپوزیت نشاسته/ نانو کامپوزیت ترمو پلاستیک/ نانو کامپوزیت پلی لاکتیک اسید/ نانو کامپوزیت پلی هیدروکسی بوتیرات نانو کامپوزیت پلی کاپرولاکتون/ نانو کامپوزیت سلولز/ نانو کامپوزیت کیتوزان می باشند. علاوه بر مواد ذکر شده ما در این پروژه به فعالیت های ضد میکروبی نانو کامپوزیت هکتوریت/کیتوزان هم می پردازیم که نظریه های مختلفی در مورد فعالیت ضدمیکروبی کیتوزان وجود دارد.

نانو تکنولوژی، بسته بندی مواد غذایی، نانو کامپوزیت