پروین کافیان - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه کاشان

جعاله طبق ماده 561ق.م.ا عبارت است از التزام شخصی به ادای اجرت معلوم در مقابل عملی اعم از اینکه طرف(عامل) معین باشد یا نباشد.بنابراین،فقهای امامیه ماهیت جعاله را با ادله قرآن، روایات، اجماع و عقل اثبات کرده انداما در ماهیت جعاله که عقد است یا ایقاع بین فقها اختلاف نظر است لذا قانون مدنی ایران که اقتباس از فقه امامیه است دراین باره به این نتیجه رسیده اندکه جعاله عقدی است جایز همانند عقود معین است .به همین دلیل است که یکی از مهمترین بحث جعاله، فسخ است که توسط جاعل و عامل انجام می شود لذا طبق ماده 565 ق. م در صورتی که جاعل در اثنای عمل جعاله را فسخ کندعامل نسبت به عمل انجام شده مستحق اجره المثل است .اما در صورتی که فسخ توسط عامل و در اثنای عمل انجام شودعامل مستحق چیزی نیست .بالاخره اینکه ،جعاله در قانون مدنی فرانسه طبق ماده 646 به نام مقاوله به این صورت آورده است : جعاله عقدی است که یکی از دو طرف عقد به اقتضا و در خواست دیگری چیزی را بسازد یا کاری انجام دهد در مقابل طرف دیگر متعهدو ملزم به پرداخت اجرت به طرف دیگر می شود وعقدی رضایی است و توافق در ایجاب و قبول به هنگام بستن واجب است و ویژگی هایی که قانون فرانسه ذکر کرد جعاله را از عقود دیگر جدا می سازد . درضمن روش تحقیق به شکل کتابخانه ای و با مراجعه به کتابهای فقهی و حقوقی دست اول می باشد .

ماهیت حقوقی جعاله، فسخ جعاله، فقه امامیه، قانون مدنی ایران وفرانسه