فاطمه کاظمیها

از آنجایی که توسط گردشگری بویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، عامل موثری در مقابله با فقر است و موجب افزایش درآمد قشرهای مختلف، کاهش بیکاری و رونق اقتصادی و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی مردم و افزایش رفاه اجتماعی می شود. از طرفی می دانیم که نفوذ اسلام به قبیله های ساکن مدینه که ابتدا به هجرت پیامبر (ص) به آن شهر و تشکیل حکومت انجامید و سپس به صورت مرکزی برای گسترش و نفوذ جهانی اسلامی درآمد. نتیجه و ثمره همان ملاقت ها و تماس هایی بود که در شهر مکه به هنگام مراسم حج میان پیامبر و مسافران کافر مدینه انجام می گرفت. بنابراین می توان گفت موقعیت جهانگردی، یکی از عوامل اصلی رشد و گسترش دین اسلام بوده است. به همین منظور تحقیق پیش رو را از دیدگاه فقه امامیه به نقد و بررسی نشسته ایم تا هرگونه شک و شبهه و ابهام در این مورد زدوده گردد. با مطالعه آیات قرآن و سیره معصومین، نه تنها مشروعیت صنعت گردشگری ثابت می شود، بلکه ثابت می کند که اسلام سفر کردن و راه رفتن را به عنوان یک ارزش قابل تحسین معرفی کرده و از مسلمانان خواسته که با عمل به این توصیه، از وقایع مثبت آن سودببرند.

گردشگری، اسلام، توریسم، مشروعیت