مهدی کردی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده برق الکترونیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان، ایران
حسین سرآبادانی - استادیار، دانشکده برق الکترونیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان، ایران
شعبان رضایی برجلو - استادیار، دانشکده برق الکترونیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آشتیان، ایران

برای افزایش عملکرد سلول خورشیدی معمولا به آن لایه بافر اضافه می کنند. تغییر در جنس و ساختار لایه ی بافر می تواند موجب تغییرات اساسی در راندمان و همچنین سادگی یا پیچیدگی فرآیند ساخت و هزینه های آن باشد. جایگزینی لایه ی اکسید انباشته ی SnO2 به عنوان بافر، به جای روش معمول، یعنی استفاده از لایه یITO )ایندیوم قلع اکسید، - Indium-Tin Oxide ، با فرمول شیمیایی In2O5Sn ( از جنبه های نو این پژوهش می باشد. با پیاده سازی سلول خورشیدی در نرم افزار کامسول و لحاظ معادلات ماکسول با پهنای نمونه ی، این سلول در مجاورت لایه ی بافر SnO2 به خروجی ولتاژی به میزان حدودا 65 / 0 ولت منتهی شد که در مقایسه با خروجی ولتاژ 44 / 0 ولت به ازای بهره گیری از لایه ی بافر ITO ، افزایش راندمان حدودا 40 % بدست آمد.

سلول خورشیدی، لایه ی بافر ITO ، لایه ی TCO ، لایه ی بافر SnO2 ، نرم افزار کامسول