محمد تقی فیضی - کارشناس پژوهشی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان

کشور ایران روی خط خشک جهان قرار دارد و برخی سال ها هم دچار خشکسالی می شود و پدیده خشکسالی خسارت زیادی را به کشور وارد می‌سازد. این مساله موجب شده که متخصصین و مسئولین مربوطه راه های مختلف مقابله با این پدیده را مورد آزمون قرار دهند. در این بین یکی از موثرترین راه های مقابله با این پدیده حفظ و اصلاح پوشش گیاهی است. بکارگیری این روش مستلزم استفاده از گونه های بومی مناسب در هر منطقه است. این گونه ها علاوه بر سازگاری با شرایط محیطی منطقه قادر هستند در سال‌هایی که بارندگی به حداقل می‌رسد بقای خود را حفظ کنند و در سال‌هایی که بارندگی در شرایط عادی است علوفه بیشتر و بهتر برای دام‌ها تولید کند. در این راستا مطالعه ای در سطح استان اصفهان با وسعتی حدود 10526300 هکتار و تا حدودی در استان‌های همجوار در قالب طرح‌های تحقیقاتی مختلف انجام شد. برای انجام این بررسی ابتدا نمونه‌های هر بار یومی از گونه های موردنظر از مناطق مختلف جمع آوری و با استفاده منابع معتبر موردشناسایی قرار گرفتند. در استان اصفهان بیش از 2000 گونه گیاه به شکل‌های درختی، درختچه‌ای ، بوته‌ای و علفی یکساله و چند ساله می‌روید که اغلب آن‌ها در مراتع می‌رویند و به شکل‌های مختلف و در زمان‌های مناسب مورد استفاده دام‌ها قرار می‌گیرند اما میزان و کیفیت استفاده در گونه های مختلف متفاوت است و این موضوع باعث شده افراد متقاضی سئوالاتی مطرح کنند که کدام یک از این گونه ها بهتر هستند و قابلیت کار کردن روی آن‌ها بهتر و مفیدتر است. این مقاله بیشتر درپاسخ به این افراد تهیه شده است. بیشترین گونه ها علوفه ای مناسب متعلق به خانواده های Fabaceae با 15 گونه، هر کدام با یک گونه میباشند.

گونه‌های مقاوم به خشکی، خشکسالی، علوفه‌ای، اصفهان، مناطق خشک، گونه‌های علوفه‌ای