مدلسازی مساله ی برنامه ریزی حمل و نقل با درنظر گرفتن ناسازگاری محصولات و مدیریت سرمایه گذاری در صنعت حمل و نقل

در این مقاله، یک مدل ریاضی دومرحلهای برای برنامهریزی و مدیریت سرمایهگذاری در شبکهی حمل و نقل ارایه میشود. در مرحلهی اول، با مشاهده شرایط واقعی در یک شرکت حمل و نقل بین المللی، یک مدل ریاضی برای برنامهریزی حمل و نقل توسعه یافته است، در این مدل ریاضی توسعهیافته با در نظر گرفتن قابلیت شستشو وسایلنقلیه در نقاط عرضه وتقاضا و اختصاص هزینهای برای این عملیات، حمل کالاهای ناسازگار در مسیرهای پی در پی امکانپذیر شده است. تصمیم در این مرحله، شناسایی مسیر بهینه برای هریک از وسایل نقلیه در طی یک دورهی برنامهریزی است. این مدل به صورت مستقلو با توجه به مقدار تقاضا و عرضه تخمین زده شده در هر دورهی برنامهریزی اجرا میشود. در مرحله دوم، با استفاده از سود متناظر با هریک از وسایل نقلیه که در مرحلهی اول و برای یک افق برنامهریزی محاسبه شده است، مسالهی انتخاب پرتفولیودر جهت مدیریت سرمایهگذاری اجرا و حل میشود، تصمیم در این مرحله انتخاب وسیلهی نقلیهای است که میزان میانگین بازده سود بالایی، در طی یک افق برنامهریزی داشته باشد و در کنار آن میزان نوسان سوددهی در این افق، کم باشد. درنهایت، تحلیل حساسیتهایی انجام شده و نتایج حاصل از حل یک مثال عددی با نتایج حل یک مدل برنامهریزی حمل و نقل کلاسیک مقایسه شده است که کارایی روش پیشنهادی در صنعت حمل و نقل را نشان می دهد

Keywords:

برنامهریزی حمل و نقل , ناسازگاری محصولات , مدیریت ریسک سرمایهگذاری , انتخاب پرتفولیو