دستور موقت در دعوای تغییر جنسیت

تغییر جنسیت نقش مهمی در زندگی شخصی و اجتماعی بشر دارد و با عنایت به حقوقی که به هریک از دو جنسیت، مذکر و مونث، تعلق می گیرد. امروزه در حقوق بسیاری از کشورهای جهان درباره شرایط و پیامدهای حقوقی این موضوع، مقررات و قوانین خاصی وضع شده است ولی در حقوق ایران در این باره تاکنون مقررات خاصی وضع نشده است. تغییر جنسیت عبارت است از دگرگون شدن حالت و کیفیت مردانگی و زنانگی، که با تغییر جنسیت بر روی افراد آثار بسیاری همچون تغییر در تقسیم سهم الارث افراد، حقوق و تکالیف آنها در برابر همسر و اقارب و فرزندان و... بار می گردد. در مقاله حاضر به بررسی این سوال می پردازیم: آیا امکان صدور قرار دستور موقت، قبل صدور حکم قطعی اجازه تغییر جنسیت از سوی دادگاه در این زمینه وجود دارد یا خیر جواز تغییر جنسیت، وجود اصاله الاباحه و اصاله الصحه می باشد لیکن براساس فتاوی فقها تغییر جنسیت مشروط بر شرایط: 1) بیماری ترانس سکشوال واقعی و اثبات شده باشد 2 ) تغییر جنسیت به طور کامل انجام یابد. هدف در این تحقیق کشف ابهامات و اشکالات قانونی در رابطه با دستور موقت در دعوای تغییر جنسیت است. در این مقاله روش مطالعه و تحقیق به صورت کتابخانه ای و فیش برداری از علوم اساتید دانشگاه و حوزه و بهره برداری از کتاب های عمومی و تخصصی است. یافته ها و نتایج این مقاله بر این اساس است که، از آنجایی که حکم حرجی از سوی شارع جعل نشده است و در صورت عدم تجویز تغییر جنسیت فرد در عسروحرج می افتد. براساس این قاعده باید حکم به جواز تغییر جنسیت داد. از منظر رعایت اولیه حقوق انسانی و حقوق بشری نمی توان فردی را که برای تمامی عمر محبوس در خود نمود، فارغ از تمایلات درونی به وی القای جنسیت متضاد و تکالیف متفاوت با وضعیت روحی و روانی وی داشت، لذا حقوق بشر اقتضاء دارد که رای به خلاصی و آزادی او داده شود.

Keywords:

تغییر , جنسیت , دو جنسه , دگرباش , دادرسی فوری , دستور موقت