اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش نشانگان بیش فعالی نقص توجه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی عباس آباد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر علایم بیش فعالی نقص توجه در دانش آموزان دختر پایه ششم شهرستان عباس آباد انجام شد. این تحقیق از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه ی ششم ابتدایی مراجعه کننده به مراکز مشاوره مدارس شهرستان عباس آباد بود ( 176 نفر) که براساس جدول مورگان 123 نفر از آنان جهت پیش آزمون انتخاب شدند و به پرسشنامه علایم مرضی کودکان ( اسپرافکین و همکاران) پاسخ دادند و با توجه به نمره برش پرسشنامه (نمره بلاتر از 6) 56 نفر از آنان مبتلا به ADHD بودند. از این تعداد، 30 دانش آموز مبتلا به ADHD بطور تصادفی ساده انتخاب شده و با همین روش در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 10 جلسه درمان شناختی رفتاری قرار گرفته و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه علایم مرضی کودکان استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری و نیز محاسبه اندازه اثرصورت گرفت. نتایج نشان داد درمان شناختی رفتاری بر علایم بیش فعالی تکانشوری و نیز نقص توجه در کودکان مبتلا به ADHD موثر است (P<0/001) همینطور، میزان محاسبه اندازه اثر حاکی از تاثیر بیشتر درمان شناختی رفتاری در کاهش علایم نقص توجه می باشد. با توجه به اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر علایم بیش فعالی تکانشوری و نیز نقص توجه کودکان مبتلایان به ADHD ، این روش درمانی می تواند در کنار دارو درمانی و سایر روش ها، در کلینیک های روانپزشکی و روانشناختی به کار آید.

Keywords:

نشانگان بیش فعالی نقص توجه , درمان شناختی رفتاری , دانش آموز , دختر