بررسی تاثیر خوش بینی مدیران بر ارزش گذاری بالای سهام در شرکت های منتخب بورس اوراق بهادار تهران

ارزش گذاری دارایی ها از جمله اوراق بهادار یکی از ارکان اصلی موثر بر تصمیمات سرمایه گذاری سرمایه گذاران به شمار می رود. ارزش گذاری اصولی و صحیح دارایی ها باعث تخصیص بهینه منابع سرمایه ای می شود. اتخاذ تصمیمات اصولی سرمایه گذاری و تخصیص بهینه منابع سرمایه ای مستلزم ارزش گذاری سهام با استفاده از روش های معتبر علمی است، زیرا به قیمت های بازار نمی توان چندان اطمینان نمود یا حداقل اینکه پدیده کشف قیمت در کوتاه مدت به علت نوسانات شدید و غیر واقعی در بازار محقق نمی شود. هدف از این تحقیق بررسی اثرات خوش بینی و اعتماد بیش از حد مدیران بر ارزش گذاری بالای سهام در شرکت های منتخب بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1388 تا 1394 با استفاده از روش تخمین تلفیقی است. نتایج تحقیق نشان می دهد که تاثیر متغیر مستقل نسبت ارزش دفتری به ارزش بازاری حقوق صاحبان سهام بر ارزش گذاری بالای سهام که براساس رویکرد هامز و اسکانتز ( 2010 ) و هامز و همکاران ( 2013 ) از نسبت P/E در پنج دهک استفاده شده است مثبت و معنادار است. تاثیر متغیر مستقل خوش بینی مدیران که از اختلاف پیش بینی سود تقسیمی و مقدار واقعی سود تقسیمی بدست می آید، بر متغیر ارزش گذاری بالای سهام که بر اساس رویکرد هامز و اسکانتز ( 2010 ) و هامز و همکاران (2013) از نسبت P/E در پنج دهک استفاده شده است مثبت و معنادار است. تاثیر متغیر مجازی خوش بینی در صورتی که اختلاف حاصل شده از متغیر غیر منفی باشد یک و در غیر اینصورت صفر می گیرد، بر متغیر وابسته ارزش گذاری بالای سهام مثبت و معنادار است. تاثیر متغیر مستقل اثرات همزمان نسبت ارزش دفتری به ارزش بازاری و خوش بینی مدیران بر ارزش گذاری بالای سهام مثبت و معنادار است.

Keywords:

خوش بینی مدیران , ارزش گذاری بالای سهام , شرکت های منتخب بورس اوراق بهادار تهران