سمیه ولی زاده - گروه روانشناسی، واحد تحصیلات تکمیلی بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
سید اصغر موسوی - دکتری تخصصی روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد جم، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران

تفکر انتقادی، قضاوت هدفمند و خود نظم دهندهای است که به تعبیر، تحلیل، ارزیابی و استنباط و همچنین تبیین ملاحظات موقعیتی، روش شناختی، ملاکی و مفهومی مبتنی است. با تفکر انتقادی افراد یاد می گیرند کههیچ اندیشه ای را اندیشه نهایی یا به صورت مطلق صحیح تصور نکنند و از استبداد زدگی و رشد تفکرهای اثبات گرایانه جلوگیری کنند. به طور قطع با نقد آرا، نظریه ها و اندیشه ها، رشد علمی سریع تر اتفاق خواهد افتاد؛ زیرا وقتی افراد ببینند که نظر آنها نقد می شود، می کوشند که به نقدها پاسخ گویند یا تلاش خود را برای بازسازی نظریه خود به کارگیرند که در هر دو صورت، زمینه برای تحرک علمی مهیا و تولید علم و نظریه پردازی تسریع خواهد شد؛ به عبارت دیگر، تفکر انتقادی بر پایه اطلاعات به تقسیم بندی، تجزیه و تحلیل و کاربرد اطلاعات می پردازد و بر همین اساس با کشف قوانین علمی و ارایه نظریه های جدید به روند تولید علم شدت می بخشد. تفکر انتقادی، فرد را بر آن می دارد که به همه امور بادید نقادانه بنگرد و در حقیقت به کالبد شکافی و نقد و بررسی مسایل بپردازد. یکی از ویژگی هایی که تفکر انتقادی در افراد ایجاد می کند، روحیه پژوهش و پرسشگری است؛ تفکر انتقادی نقش مهمی در حل مسیله دارد.

تفکر انتقادی، استنباط ، حل مسیله