بررسی توثیق بیمه نامه عمر در حقوق ایران

بیمه عمر، به طور اصولی یک عمل فردی پیش بینانه است که اغلب آن را یک قرارداد تامین آتیه نیز می گویند. بیمه، قراردادی است که از حیث شرایط تشکیل، تکالیف طرفین در مقابل هم ضمانت اجرای عدم انجام این تکالیف و اثر آن ها، با قواعد عمومی حاکم بر سایر قراردادها به دلیل اصول اساسی حاکم بر عقد بیمه، متفاوت است. لذا مسیله ای که در این تحقیق به دنبال یافتن پاسخی فراخور و مناسب برای آن هستیم این است که آیا توثیق بیمه نامه عمر در حقوق ایران امکان دارد در این راستا مشکلاتی در تحلیل توثیق اسناد تجاری وجود دارد که مانع از ایجاد این امر حقوقی می شود و از طرفی نیز دو گروه بصورت متفاوت به صحت این امر و رد صحت این قضیه تمسک جسته اند که آنها نیز دلایلی را برای ادعای خود ارایه داده اند. چرا که توثیق اسناد تجاری یکی از مسایل حقوق تجارت و به طور مشخص از مباحث اسناد و معاملات تجاری است و تحول و فاصله در مسیله اسناد تجاری و توثیق تجاری، بیشتر از سایر مسایل حقوق تجارت ملاحظه می شود و این مطلب به دلیل مغایرت ماهیت این دو نهاد حقوقی، یعنی توثیق اسناد تجاری و عقد رهن، بازگشت می کند. لذ ا باتعاریف و اصول بدست آمده در این پژوهش، می توانیم بگوییم که توثیق اسناد تجاری را نباید در قالب عقد رهن برد تا به این نتیجه غلط که بطلان توثیق آنهاست برسیم، بلکه بایستی سعی کنیم در عمل از معاملات شرطی موضوع ماده 34 قانون ثبت و ضمان وثیقه ای و وکالت به جای توثیق بیمه عمر استفاده کنیم.

Keywords:

بیمه عمر , رهن دین , توثیق اسناد تجاری