اثربخشی قصه درمانی در کاهش نشانه های پرخاشگری کودکان 4 تا 6 ساله و افزایش توانمندی آن ها در رویارویی با مشکلات و غلبه بر خشم و نگرانی

اختلالات رفتاری در بین کودکان شیوع زیادی دارد و از میان اختلالات رفتاری، پرخاشگری یکی از مشکلاتی است که در خانواده ها شایع است. لذا، پژوهش حاضر با هدف اثربخشی قصه درمانی در کاهش نشانه های پرخاشگری کودکان 4 تا 6 سال و افزایش توانمندی آنها در رویارویی با مشکلات و غلبه بر خشم و نگرانی انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود که در این چهار چوب، از طرح پیش آزمون پس آزمون استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان 4،5 و 6 سال مهد کودک های زیر پوشش سازمان بهزیستی تهران در سال 89 - 1388 بودند. روش نمونه گیری، به شیوه در دسترس بود. از پرسشنامه علایم مرضی کودکان و پرسشنامه محقق ساخته پرخاشگری استفاده شد. محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام گرفت. نتایج نشان داد که نمرات پس آزمون پرخاشگری در دو گروه آزمایش و گواه بعد از ثابت نگه داشتن اثر نمرات پیش آزمون پرخاشگری معنادار است. مقایسه میانگین های تعدیل شده دو گروه نشان داد که پرخاشگری در گروه آزمایش ( 83 / 14 ) پایین تر از گروه گواه ( 08 / 18 ) است. با توجه به نتایج برای علامت مرضی بیش فعالی (P=0/014؛ F(23،1)=7/12) در دو گروه آزمایش و گواه بعد از ثابت نگه داشتن اثر نمرات پیش آزمون بیش فعالی معنا داراست. بطور کلی قصه درمانی موجب کاهش نشانه های کودکان گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد شده است.

Keywords:

اثربخشی , قصه درمانی , نشانه های پرخاشگری , خشم