میترا جعفری خواه - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر
زین العابدین افلاطونیان - عضو هیات علمی دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر

در راستای کاربرد مفاهیم پایدار و توسعه پایدار در معماری، مبحث معماری پایدار یا معماری سبز کوششی است برای حفظ محیط زیست، آمایش برای انسانها. ساختمانی که کمترین ناسازگاری و مغایرت را بامحیط طبیعی پیرامون خود و در پهنه وسیع تر با منطقه و جهان دارد، ساختمان سبز یا پایدار نامیده میشود که هدف از طراحی این ساختمان ها کاهش آسیب بر روی محیط، منابع انرژی و طبیعت است. بدینترتیب در معماری سبز به جای دشمنی با طبیعت، انرژی های آن را مها کرده و به بهترین شکل در ساختمانها مورد استفاده قرار می گیرد دستیابی به چنین هدفی با اندک نگرشی ممکن می شود به عنوان مثال در یکساختمان سبز و همراه با طبیعت از مواد و مصالحی استفاده می شود که برای طبیعت زیان نداشته و نه تنها آنرا آلوده نمی کند، بلکه قابل برگشت به چرخه طبیعت است ساختمانی که با استفاده از مصالح پیرامون خود ودر عین حال به گونه ای مستحکم بنا شده باشد، خود جزیی از طبیعت می شود. حال سوال اصلی این پژوهشاین است که چگونه می توان با استفاده ازمعماری سبز در ساختمان ضمن صرفه جویی در مصرف انرژی به یکمحیط زیست سالم رسید . مقاله حاضر براساس اسناد ومطالعه ی کتابخانه ای تهیه شده است و هدف از آن استفاده از معیارهای توسعه ی پایدار جهت توجیه نمودن استفاده از معما ی سبز بر مبنای معیارهای توسعه ی پایدار است.

معماری سبز ، کاهش مصرف انرژی، توسعه پایدار،ساختمان سبز