فروغ محترمی - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ایران
رقیه اشرفی یورقانلو - استادیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه فنی و حرفه ای. ارومیه. ایران

آلودگی ناشی از پلاستیک های سنتزی تولید شده از مشتقات نفتی و مشکلات ناشی از روشهای مختلف آلودگی زدایی ماننددفن کردن، سوزاندن و بازیافت آنها توجه پژوهشگران را در طی سالهای اخیر به امکان استفاده از پلیمرهای طبیعی زیستتخریب پذیر در تولید مواد بسته بندی معطوف کرده است. این پلیمرها شامل انواع گوناگون از قبیل پلی ساکاریدها (نظیرسلولز و کیتوزان)، پروتیین ها، چربی ها و ترکیب آنها هستند. از جمله کاربردهای فیلم های خوراکی، به تاخیر انداختن رطوبتبین ماده غذایی و محیط، کنترل میزان تنفس مواد غذایی با کاهش میزان جذب اکسیژن و ممانعت انتخابی CO2 وبخارآب، کاهش مهاجرت چربیها، حفظ ساختار مواد غذایی می باشند.به علت خواص ممانعت کنندگی و مکانیکی ضعیففیلم های بیوپلیمری استفاده از آنها به عنوان بسته بندی دارای محدودیت هایی می باشد. افزودن ترکیبات تقویت کننده وتشکیل کامپوزیت های بیوپلیمری باعث بهبود عملکرد آنها می شود. در این مقاله مروری به نانومواد بعنوان راه حل های امیدوارکننده ای برای حل برخی از موانع کاربردی پلیمرهای زیستی با هدف بسته بندی مواد غذایی و نوشیدنی ها پرداخته شده وضمن معرفی انواع رایج آنها مکانیسم و عملکرد آنها مورد بررسی قرار می گیرد.

بسته بندی مواد غذایی، نانو ذرات، بیوپلیمر