مهدی نصرآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست، دانشگاه حکیم سبزواری
آزاده عتباتی - استادیار گروه محیط زیست، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
قاسم ذوالفقاری - استادیار گروه محیط زیست، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

نیتروژن به عنوان ماده مغزی و ضروری رشد گیاهان، می تواند به عنوان آلاینده از مزارع به آبهای زیرزمینی و آب های سطحی وارد شود. نیتروژن در غلطت های بالای 10 میلیگرم در لیتر اثراتسمی داشته و افزایش در معرض قرار گیری نیترات خطرات بالقوه ای را برای سلامت انسان و محیطزیست به دنبال دارد. نیتروژن از طریق جریان های زیرزمینی یا زمینی به آب های سطحی منتقل میشود. برخی از منابع اصلی نیتروژن در اکوسیستم زراعی، تثبیت بیولوژیکی، دپوی اتمسفریک و استفادهاز کودهای حیوانی و کودهای شیمیایی است که از منابع طبیعی میتوان تثبیت بیولوژیکی و دپویاتمسفریک را نام برد. در فعالیت های کشاورزی، کودهای شیمیایی نیتراته، با توجه به نوع محصولات وموقعیت مکانی در مقادیر مختلف مورد استفاده قرار می گیرد و از طریق مسیرهای رواناب یا آب هایزیرزمینی جابه جا شود. رواناب ها می تواند به دلیل حمل مواد مغذی و رسوبات، یکی از مهمترینمکانیسم های انتقال نیترات باشد. در سیستم های آبهای زیرزمینی فراوانی بالایی از نیترات عمدتا درفصل خواب یا ماههای زمستان و بهار مشاهده شده است که این عمل به دلیل کاهش جذب محصولاتو افزایش ته نشست است. بررسی ها مشخص کرده اند که کودهای شیمیایی از مهمترین منابع نیتروژننیترات بودهاند که به آبهای زیرزمینی در خاک کشاورزی فروشسته شده اند.

آلودگی نیترات، منابع، کودهای کشاورزی، آب های زیرزمینی