عاطفه اویسی کهخا - کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی در ارتقاء سازگاری اجتماعی دانشجویان است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زابل در سال تحصیلی 96-95 می باشد. حجم نمونه به تعداد 360 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای تلادفی انتخاب شدند. داده های خام پس از استخراج توسط نرم افزار ( spss ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعلات پرسشنامه هوش هیجانی بار- ان و خرده مقیاس سازگاری اجتماعی بل می باشد. نتایج تحلیل نشان داد که رابطه معناداری بین هوش هیجانی و مولفه های آن با سازگاری اجتماعی وجود دارد. همچنین نتایج آزمون t برای مقایسه میانگین متغیر هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی به تفکیک جنسیت نشان داد که، تفاوت میانگین هوش هیجانی دو گروه معنادار نیست، اما میانگین نمره های سازگاری اجتماعی دختران بیشتر از پسران است و میزان سازگاری اجتماعی دانشجویان دختر بیشتر از پسر است. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد از میان مولفه های هوش هیجانی، مولفه مدیریت با ضریب استاندارد شده 0/456 بیشترین مقدار پیش بینی کنندگی را دارا بوده و مهارت های بین فردی و خلق کلی رابطه درصد پیش بینی کنندگی زیادی در تحقیق حاضر را نداشته است.

هوش هیجانی، سازگاری اجتماعی، دانشجویان