معصومه شفیعی - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
زهرا کرم الهی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی دانشگاه بروجرد، بروجرد، ایران.
سجاد بشرپور - دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش دلسوزی به خود در پیش بینی سلامت روان افراد مواجهه شده با آسیب انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی به روش همبستگی انجام گرفت. نمونه مورد مطالعه شامل 120 نفر آزمودنی بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از بین افراد آسیب دیده ای انتخاب شدند که تحت حمایت کمیته امداد شهرستان گیلان غرب در نیمه دوم سال 1395 بودند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های، اطلاعات جمعیت شناختی، سلامت عمومی (GHQ-12 )، دلسوزی به خود استفاده شد. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه تحلیل شد. یافته ها: نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که نمره کلی سلامت روان با مهربانی به خود (r=0/37؛ p> 0/001)، انسانیت مشترک (r=0/34؛ p> 0/001)، ذهن آگاهی (r=0/36؛ p> 0/001)، نمره کلی دلسوزی به خود (r=0/21؛ p> 0/05) و ارتباط مثبت و معنی داری دارد، ولی با خود داوری (r=0/38؛ p> 0/001)، (r=0/45؛ p> 0/001) و همدردی افراطی (r=0/41؛ p> 0/001) ارتباط منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که نمره کلی دلسوزی به خود 32 درصد و مولفه های دلسوزی به خود 37 درصد از واریانس سلامت روان را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دلسوزی نسبت به خود در برابر احساسات ناراحت کننده، می تواند در سلامت روان افراد مواجهه شده با آسیب نقش داشته باشد.

دلسوزی به خود، سلامت روان، آسیب