بررسی اثربخشی آموزش شادی لیبومیرسکی به مادران و دانش آموزان بر پیشرفت تحصیلی، خودکارآمدی و شادی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر لردگان

توجه به مسایل روانی و تحصیلی دانش آموزان به عنوان مهمترین سرمایه یک جامعه از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شادی لیومیرسکی به مادران و دانش آموزان بر پیشرفت تحصیلی، خودکارآمدی و شادی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر لردگان می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران و دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان لردگان می باشد که از آن به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 45 نفر انتخاب شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه های آزمایش (یک گروه فقط دانش آموزان و یک گروه دانش آموزان و مادران ) و کنترل بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1989) بود، به منظور سنجش پیشرفت تحصیلی نیز معدل ترم گذشته و ترم جاری در نظر گرفته شد. گروه های آزمایش طی 6 جلسه تحت آموزش شادی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش شادی به روش لیبومیرسکی بر پیشرفت تحصیلی موثر نبوده است (p> 0/05)؛ اما بر خودکارآمدی و شادی در دو گروه آموزشی (گروه دانش آموزان و گروه مادران و دانش آموزان) موثر بود (p<0/05)؛ بین دو گروه آزمایش در این دو متغیر تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p> 0/05). بر این اساس آموزش شادی به والدین و دانش آموزان نقش مهمی در عملکرد روانی دانش آموزان دارد.

Keywords:

آموزش شادی لیبومیرسکی , پیشرفت تحصیلی , خودکارآمدی , شادکامی