نقش حمایت اجتماعی مدارس بر سازگاری تحصیلی: اثر میانجی رضایت از مدرسه، اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان با اثر میانجی رضایت از مدرسه، اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی انجام شده است. روش تحقیق توصیفی همبستگی بوده و جامعه آماری مشتمل بر کلیه دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه ناحیه 1 مدارس دولتی می باشد که از جامعه حاضر حجم نمونه آماری توسط جدول مورگان 380 نفر محاسبه و با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، فیلیپس، هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت ( 1986 )، پرسشنامه سازگاری بیکر و سیریاک ( 1989 )، پرسشنامه رضایت مندی (گیلمن هیرینر و لاگلین( 2000 ) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر ( 1982 ) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی آرشا مالت و همکاران ( 2009 ) بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری (لیزرل) استفاده و برازش مدل با شاخص های برازش بررسی شد. اهم یافته ها حاکی از آن است که بین متغیرهای حمایت اجتماعی با اشتیاق، خودکارآمدی، رضایت از مدرسه و سازگاری همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین بین متغیرهای اشتیاق، خودکارآمدی و رضایت از مدرسه با سازگاری رابطه مستقیم و معنی داری دیده شد. از تحلیل همبستگی میان متغیرهای برون زا و درون زا می توان نتیجه گیری کرد که افزایش در حمایت اجتماعی منجر به افزایش در نمرات اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی و رضایت از مدرسه می شود. به علاوه افزایش در اشتیاق، خودکارامدی و رضایت از مدرسه همراه با افزایش در نمرات سازگاری می باشد. در نهایت مدل معادلات ساختاری نشان می دهد که اشتیاق، خودکارآمدی و رضایت از مدرسه تاثیر حمایت اجتماعی را بر سازگاری تحصیلی میانجی گری می کنند. در پایان پیشنهادات کاربردی در راستای نتایج حاصل شده ارایه گردیده است.

Keywords:

حمایت اجتماعی , خودکارآمدی , رضایت از مدرسه , اشتیاق , سازگاری تحصیلی