تعیین اثر بخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر بهبود رفتارهای سازشی کودکان عقب مانده ی آموزش پذیر

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر بهبود رفتارهای سازشی کودکان عقب مانده ی آموزش پذیرمی باشد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شناسایی شده در شهر سبزه وار بود که در سال تحصیلی 1396-1395 در مراکز بهزیستی این شهر از خدمات بهره مند بودند. نمونه نهایی مورد مطالعه شامل 36 نفر بودند که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گماشته شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی رفتار سازشی لمبرت استفاده شد. گروه آزمایش 10 جلسه ی 90 دقیقه ای را به صورت هفتگی دریافت کردند، گروه کنترل هیچ مداخله مشخصی را دریافت نکردند. در پایان هر دو گروه مجددا ارزیابی شدند. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری به طور معناداری بر بهبود رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر موثر بود (p<0/001). نتایج پژوهش نشان می دهد که می توان آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری را به عنوان روش موثر بر بهبود رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر پیشنهاد داد.

Keywords:

بازی درمانی , رفتار سازشی , کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر