سمیه خوشبخت - آموزگار آموزش و پرورش پارس آباد
جلیل فرهادی - کارشناس ارشد تاریخ مدیر مدرسه بزرگسالان ارشاد شهید بهشتی شهرستان پارس آباد
مهدی حبیب اللهی - معاون آموزگار آموزش و پرورش اصلاندوز
مهناز افشارنیا - آموزگار آموزش و پرورش پارس آباد

ترس از مدرسه یک پدیده روانی اجتماعی در زندگی کودکان است که به ویژه در ابتدای ورود به مدرسه نمود می یابد و به لحاظ آثار سوء بالقوه ای که در رفتار کودک دارد از دیگر ترس های دوران کودکی مهم تر است. در واقع مدرسه نماینده دنیای خارج و نوعی واقعیت است که با واقعیتی که کودک در خانه تجربه کرده متفاوت است. کودکان مدرسه هراس مواجهه با این واقعیت را نمی توانند تحمل کنند. خودداری از رفتن به مدرسه طیفی دارد که یک سر آن گاهی مدرسه رفتن است و سر دیگر آن به زور مدرسه رفتن یا برای همیشه مدرسه نرفتن. این امتناع در میان دختران و پسران به یک اندازه رایج است و عمدتا بین سنین 5، 6، 10 و 11 سالگی ظاهر می شود. ترس های مفرط و غیرمعقول از مدرسه معمولا برای اولین بار در دوره پیش دبستانی، کودکستان یا کلاس اول نمایان می شوند و در کلاس دوم به اوج خود می رسند، با این حال رفتار خودداری از رفتن به مدرسه می تواند در هر سنی رخ دهد و معمولا هم پس از یک دوره ماندن در خانه که طی آن کودک بیش از حد معمول، نزد پدر یا مادر خود بوده است ظاهر می شود. واقعیت این است که درمان کودک مدرسه هراس بسیار با اهمیت است و والدین نباید نسبت به آن بی تفاوت باشند، چرا که مدرسه نرفتن تاثیرات بدی بر کودک و خانواده می گذارد.

مدرسه هراسی، دانش آموزان، بهنجار، تربیت، نظام آموزشی