اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر مهارت اجتماعی و اضطراب اجتماعی و خودپنداره دانش آموزان کم شنوا

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش نظریه ذهن بر مهارت اجتماعی و اضطراب اجتماعی و خودپنداره دانش آموزان کم شنوا است. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر کم شنوا شهرستان رشت در سال تحصیلی 96-1395 بود. نمونه ای به حجم 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جای دهی شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس مهارت های اجتماعی گرشام الیوت (1999) و اضطراب اجتماعی چرابک (1967) و خودپنداره استفاده شد و برای گروه آزمایش، آموزشنظریه ذهن در 8 جلسه 90 دقیقه ای برگزار شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد آموزش نظریه ذهن موجب افزایش میزان مهارت های اجتماعی و حرمت خود و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان کم شنوا می شود (P=0/001). همچنین می توان نتیجه گرفت که با آموزش این مهارت ها ( در پژوهش حاضر)، توانایی برقراری ارتباط و خودپنداره این افراد افزایش یافته است.

Keywords:

نظریه ذهن , مهارت های اجتماعی , اضطراب اجتماعی , خودپنداره , کم شنوا