سروش زرین آبادی - دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر
امیر صمیمی - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ماهشهر

سیالات فوق بحرانی (SCF) به طورفزاینده ای در حال جایگزین شدن با حلال های آلی هستند ودر عملیات خالص سازی صنعتی وکریستالیزاسیون به دلیل دارا بودن فشارهای قابل تنظیم مورد استفاده قرار می گیرند .فرآیندهایی که بر پایه سیالات فوق بحرانیاست به جلوگیری ای کاربرد حلال هایی چون هگزان و کلراید متیلن و...کمک می کند.یک سیال فوق بحرانی بوسیله خواص حرارتی وفیزیکی که بین مایع و گای خالصل وجود دارد مشخص میشود. دانسیته سیال یک تابع قوی ای دما و فشار است. نفوذپذیری این سیالبالاترای ماییات است و به راحتی داخل خلل و فرج و جامدات متخلخل نفوذ می کند. در دو دهه گذشته توجه ویژه ای به استخراج باسیال فوق بحرانی (SFE) به عنوان یک جایگزین مناسب برای روشهای استخراج مرسوم شده است. نفوذپذیری بالا و وابستگی دما -فشار در زمره خواص جالبی هستند که اینگونه ای سیالات را برای استخراج و بازیابی ترکیبات آلی از مواد جامد معرفی می نماید. سیالی که به صورت فوق بحرانی به طور وسیعی مورد استفاده قرار گرفته ،دی اکسید کربن می باشد که غیر سمی ،غیر قابل اشتعال و نسبتا ارزان بوده که خواص بحرانی متوسطی دارد و قدرت حلالیت بالایی برای محدوده وسیعی از ترکیبات آلی غیرقطبی و ترکیبات نسبتا قطبی دارا می باشد.

استخراج فوق بحرانی، سیال، دی اکسید کربن، مایع، دما، فشار