میثم ترکمان زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران
علی اکبر مقصودی - دانشیار بخش مهندسی عمران، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران

شاید یکی از مبرم ترین نیازهای بزرگراه ها، ساخت، بازسازی و مقاوم سازی پل های آن باشد. این خود نیازمند تهیه دستورالعملی برای استفاده بهینه و اقتصادی از منابع و مصالح هر کشور می باشد. یکی از روش های موجود جهت بهینه تر شدن ساخت و مقاوم سازی پل ها، استفاده از بتن نسل جدید یا بتن خود متراکم (Self Consolidating Concerete, SCC) و پس تنیدگی است. کمبود اطلاعات و عدم شناخت این نوع بتن در عملکرد سازه ای عرشه های یکسره پل های پس تنیده در جهان و ایران انگیزه اصلی تحقیق حاضر می باشد. این در حالی است که بعضی از مراکز تحقیقاتی از جمله دپارتمان حمل و نقل آلاباما (ALDOT) ALABAMA Department of Transportation (ALDOT) اجازه استفاده از این نوع بتن در تیرهای پل پیش و پس تنیده داده نشده است. بدین منظور وجهت بررسی عملکرد این نوع بتن در باز پخش لنگر و همچنین ارزیابی روابط موجود آئین نامه ای برای بتن های معمولی (نیازمند به ویبره)، دو نمونه آزمایشگاهی دال دو دهانه سراسری پس تنیده با بتن خود متراکم به طول 7/5 متر و عرض 1 متر و ارتفاع 0/02 متر، ساخته و تا مرحله نهایی تحت بارگذاری قرار گرفت . جهت اندازه گیری باز پخش لنگر از load cell برای اندازه گیری بار در تکیه گاه میانی و انواع ابزارهای دقیق اندازه گیری استفاده شد. نمونه ها براساس آئین نامه ACI 318-08 (برای بتن های معمولی) طرح و ساخته شد. مقایسه نتایج بدست آمده از تحقیقات تئوریک و آزمایشگاهی نشان میدهد. استفاده از آئین نامه های نظیرCAN-EC2, BS8110, ACI AS3600, A23.2 جهت تخمین مقدار باز پخش لنگر در سازه های ساخته شده با بتن معمولی را می توان با اطمینان برای بتن نسل جدید بکار برد.

بتن خود متراکم، فولاد پس تنیدگی بدون پیوستگی، باز پخش لنگر، شکل پذیری