اولویت بندی عوامل موثر برتوسعه بکارگیری مدیریت دانش در آموزش عالی (مطالعه موردی: دانشگاه پیام نور پیشوا)

در عصر دانش بوجود آمدن ارزشی بنام فکر و نیاز به ساماندهی و مدیریت دانش بسیار احساس می شود. مدیریت دانش فرآیندی است که به سازمانها کمک میکند تا اطلاعات و مهارتهای لازم را که به عنوان حافظه سازمانی محسوب میشود و بطور معمول بصورت سازماندهی نشده وجود دارد، را شناسایی، انتخاب، سازماندهی و منتشر نماید. این امر سازمانها را برای حل مسایل، یادگیری ، برنامه ریزی راهبردی، تصمیم گیری پویا و موثر قادر میسازد. امروزه اکثر سازمانهای دولتی به دنبال استقرار سیستم مدیریت دانش می باشند. هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر توسعه بکارگیری مدیریت دانش و اولویت بندی آنها با استفاده از تکنیک AHP بوده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها از نوع پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق مدیران و کارشناسان خبره دانشگاه پیام نور پیشوا در نظر گرفته شد. روش تحقیق کتابخانه ای و میدانی و ابزار آن پرسشنامه بوده است. در نتیجه تحقیق 5 عامل فناوری اطلاعات، فرهنگ سازمانی، منابع انسانی، ساختار سازمانی، آموزش شناسایی گردید. محاسبات نشان دادند که؛ عامل فرهنگ سازمانی با وزن نهایی(0.395) در رتبه اول، عامل فناوری اطلاعات با وزن نهایی(0.196) در رتبه دوم، عامل آموزش با وزن نهایی(0.186) در رتبه سوم، عامل منابع انسانی با وزن نهایی(0.131) در رتبه چهارم و عامل ساختار سازمانی با وزن نهایی(0.094) در رتبه پنجم اولویت بندی، قرار گرفت.

Keywords:

مدیریت دانش , تکنیک AHP , ساختار سازمانی