بررسی بهبود زندکی خانواده های با کودکان سرطانی با روان درمانی مطلوب در شهرستان تبریز

امروزه سرطان به عنوان یک بیماری مرگبار در میان جوامع بشری شناخته شده است که موجب نگرانی خانواده های این بیماران گردیده است و از لحاظ روانی تآثیر منفی در زندگی آنها گذاشته است.لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر رواندرمانی بر امید به زندگی خانواده های با کودکان سرطانی صورت گرفته است. طرح پژوهش حاضر به صورت شبه -آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه گواه بوده است. جامعه آماری شامل کلیه خانواده های دارای کودکان سرطانی مراجعه کننده به مرکز نگهداری کودکان بیماری سرطان محک شهرتبریز بوده است. از این تعداد 30 خانواده به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیده است که از مقیاس امیدواری اشنایدر برای جمع آوری اطلاعات بهره گرفته شده است.که نتایج حاصل نشان داد که رواندرمانی حمایتی گروهی بر افزایش امیدواری مادران خانواده ی کودکان سرطانی به زندگی موثر بوده است(P≤ 0.01). لذا با عنایت به نتایج این پژوهش می توان از رواندرمانی حمایتی گروهی برای ارتقای سازگاری و امیدواری مادران خانواده های دارای فرزند سرطانی به زندگی مطلوب بهره برد.

Keywords:

بهبودزندگی , روان درمانی , خانواده های کودکان سرطانی , شهرستان تبریز