آموزش و یادگیری مشارکتی در دنیای مجازی

در نظام آموزشی ایران، معلمان با تکیه بر روش های سنتی به ویژه سخنرانی، شاگردان را به حفظ و تکرار مفاهیم علمی ترغیب می کنند و در روش های سنتی معلمان اغلب گوینده بوده و از دانش آموزان انتظار دارند که به صحبت های آنان گوش دهند. یادگیری مشارکتی جایگاه چندانی در کلاس درس ندارد و اگر سیوال پرسیده شود، موجب وادارکردن دانش آموزان به تفکر مطالب درسی نمی شود، بلکه بیشتر هدف این است که دانش آموزان از این طریق برای امتحان آماده شوند. در این میان یادگیری مشارکتی یکی از انواع یادگیری پایدار می باشد. همچنین با ظهور و توسعه پدیده فناوری اطلاعات روند تحولات جهانی، با شتابی بیشتر با محوریت عنصر اطلاعات و دانایی در حال گسترش است. اینک فناوری اطلاعات، بیش از یک دهه است که درعرصه تعلیم و تربیت پا نهاده و نظام های آموزشی و محیط های تحصیلی را نیزبه چالش فراخوانده است. با توجه به سرعت، گستردگی و عمق تحولات ناشی از فناوری اطلاعات، شناخت مختصات این پدیده ومدیریت آگاهانه و هوشمندانه آن می تواند یکی از مهمترین راهبردهای دست اندکاران آموزش درکشور باشد وفرصتی برای بازسازی نظام آموزش وپرورش و تحول درفرآیند یاددهی- یادگیری استفاده شود. روش پژوهش حاضر مروری است و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بیشترین تاثیر پدید آمدن فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی برمحیطهای آموزشی بوده است. کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات درآموزش سبب شده است تا محیطهای آموزشی به سوی مجازی شدن سوق پیدا کندکه این امرسبب می شود تا ارتباطات افراد به منظور آموزش و گسترش دانش به گونه ای فزاینده و مشارکتی ازطریق دنیای مجازی امکان پذیرشود. با ظهور و گسترش اینترنت این رسانه به عنوان یک مکمل جهت تامین نیازهای اطلاعاتی و آموزش مشارکتی مورد استفاده قرارگرفته است. فراهم کردن وب سایتهای اینترنتی و پایگاههای اطلاعاتی مراکز آموزشی را به یک محیط مجازی و دیجیتالی جهت تبادل و تسهیم اطلاعات تبدیل کرده است که نقش آموزشی آن بیش از پیش در این محیط ضروری می نماید.

Keywords:

یادگیری مشارکتی , یادگیری مجازی , آموزش الکترونیکی