ریحانه رادمان منش - کارشناسی ارشدگروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، البرز، ایران
مهران سرداری پور - استادیارگروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، البرز، ایران
فرحناز مسچی - دانشیارگروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، البرز، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی بر افزایش حمایت اجتماعی بود. پژوهش حاضر از نوع پژوهش آزمایشی است. جامعه این پژوهش شامل کلیه افرادی که به 2 مرکز روانشناسی با مجوز رسمی در سال 95 در شهر تهران مراجعه کرده بودند می باشد. از این میان برای گزینش بطور تصادفی 20 نفر انتخاب و پس از سرندسازی در دو گروه قرار گرفتند. و بروش تصادفی یکی از گروه ها وجودی و دیگری گروه کنترل انتخاب شدند. از هر 2 گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه وجودی درمان با رویکرد وجودی در 12 جلسه و در گروه گواه مداخله صورت نگرفته اما گروه گواه بدون هیچ مداخله ای تشکیل شد و در پایان برای هر 2 گروه پس آزمون اجرا شد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه QRI (کیفیت روابط بین فردی) پیرس بود. داده های بدست آمده با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد گروه وجودی اثر معناداری بر کاهش تعارض بین فردی دارد.

گروه درمانی، گروه درمانی وجودی، عمق رابطه بین فردی