بررسی تاثیر اشتغال و عدم اشتغال بر میزان بروز اختلالات روانی بازنشستگان آموزش و پرورش شهرستان قوچان

حفظ و سلامت روانی یکی از مهمترین وظایف زندگی به شمار می رود. در حدیث نبوی حفظ سلامت و امنیت دو نعمتی شمرده شده اند که انسان تا زمانی آنها را از دست ندهد به ارزش آنها پی نخواهد برد. در این پژوهش به این موضوع پرداخته شد که آیا اشتغال، بخصوص پس از بازنشستگی در کاهش اختلالات روانی نقش دارد یا نه. لذا برای آزمون این فرضیه جامعه بازنشسته های آموزش و پرورش سال های 1380 تا 1390 تعیین و از این جامعه 300 نفر به عنوان افراد نمونه انتخاب شده بر روی نمونه انتخاب شده بر روی آنها از آزمون های NEO انجام شد. گروه نمونه 60 نفری از جامعه بازنشستگان سال های 1380 تا 1390 شامل 15 نفر مرد بازنشسته شاغل و 15 نفر مرد بازنشسته غیرشاغل و 15 نفر زن بازنشسته شاغل و 15 نفر زن بازنشسته غیرشاغل می باشد که آزمون فوق بر روی این افراد اجرا شد. در پایان نتایج آزمون ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیره، تک متغیره، کروشکال- والیس مورد مقایسه قرار گرفته است.

Keywords:

بهینه سازی ایام بازنشستگی , منزلت اجتماعی , عوامل روحی و روانی , آزمون NEO