بازی و اهمیت آن در یادگیری کودکان پیش از دبستان (4 تا 6 ساله) شهر قوچان

از نیازهای اساسی کودک نیاز به بازی است خصوصا در دوران هفت ساله ی اول زندگی.نیاز به بازی درحیطه ی تقویت وفراگیری تعامل اجتماعی ، اعتماد به نفس ، هوش و خلاقیت و برای بازکردن عقده های دوره ی کودکی و تخلیه ی انرژیزاید، نمود بیشتری پیدا می کند. در حقیقت کودک از طریق بازی آموزش می بیند. چیزهای تازه ای کشف می کند و بهخاصیت اشیا پی می برد، رفتار بزرگ ترها را تقلید می کند، دنیای اطراف خود را می شناسد، به کارها نظم می دهد. کودکانضمن بازی تجارب زیادی به دست می آورند و متوجه ی بسیاری از مسایل و پدیده های طبیعی می شوند، و با برعهدهگرفتن نقش های مثالی در بازی، خود را برای ایفای هرچه بهتر نقش های واقعی در اجتماع آماده می کنند. بازی مهمترینشکل فعالیت کودک در سنین پیش از دبستان است که می تواند بر کل شخصیت کودک و رشد و شکوفایی او در تمام زمینهها موثر باشد. پژوهشگر در این پژوهش فرضیاتی از قبیل ذیل را بررسی نموده است:نگرش والدین و مربیان به بازی کودک و ارتباط آن در یادگیری.اهمیت بازی در زندگی کودک و غیره.جامعه آماری پژوهش شامل 37 نفر از والدین، کودکان و 8 نفر از مربیان 4 مهد و پیش دبستانی شهر قوچان می باشد.دادهها از طریق پرسشنامه و بصورت تصادفی، تهیه شده است. پژوهشگر در این پژوهش از روش آمار توصیفی و (آزمون مجذورکا) بهره برده است. که یافته های پژوهش حاصل حاکی از آن است که بین تحصیلات و سن والدین ارتباط محسوسی دررابطه با ارزشگذاری بازی کودک وجود دارد. همین ارتباط در باره ی مربیان شامل تحصیلات و سابقه ی مربیگری وجود دارد.امروزه اکثر والدین بدلیل مشغلات کاری و ... ترجیح می دهند کودکشان بازی های ساکن، بدون تحرک، بدون ریخت و پاشو شلوغی و ... داشته باشند که این با ذات بازی کودک کمتر سنخیت دارد. هرچند قایل به ارزش بازی های پر تحرک و پویاهستند. همچنین کودکان در حین بازی به چگونگی کسب مهارت های جدید فکر نمی کنند، بلکه به شرایط پاسخ می دهند.درصورتی که والدین و مربیان آگاهانه بتوانند شرایط مناسب بازی و یادگیری را برای کودک فراهم نمایند اغلب کودکان درتوانایی و انگیزه یادگیری رشد و پیشرفت قابل توجهی خواهند داشت.

Keywords:

بازی , کودک , آموزش , یادگیری