رضا حسین پور - استادیار دانشگاه جامع امام حسین (ع)

ارزیابی در هر سازمانی جزء ارکان اصلی حفظ و بقای سازمان محسوب می شود. دانشگاه ها نیز نه فقط از این قاعده مستثنا نیستند بلکه به لحاظ رسالت تربیت نیروی انسانی؛ بیش از هر سازمان دیگری نیازمند ارزیابی از عملکرد اعضاء هییت علمی خود هستند. ارزیابیعملکرد اعضای هییت علمی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و دامنه ی این اهمیت تا آنجا پیش می رود که خود به عنوان زیر نظامی ازنظام کلان ارزیابی، اعتبارسنجی و تضمین کیفیت در آموزش عالی محسوب می شود. تحقیق حاضر باهدف بررسی نوع ارزیابی عملکردمناسب برای اعضای هییت علمی و نیز بایدها و نبایدهای این ارزیابی، الگوها و روشهای مناسب برای ارزیابی آنها صورت گرفت. اینتحقیق ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش توصیفی تحلیلی بود. جامعه آماری شامل کلیه کتب، مقالات و پژوهش های مرتبط بود. نمونهتحقیق شامل کتب، مقالات و پژوهش های موجود در دانشگاه جامع امام حسین (ع) و پایگاه های اطلاعاتی در دسترس و اینترنت بود.برای جمع آوری داده های موردنیاز، از روش کتابخانه ای و تحقیق پشت میز کار استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل محتویمتون و استخراج مبتنی و ادبیات موردنیاز استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری با روش منطقی برای پاسخگویی به سوالهای تحقیقچیدمان شدند. سوال اصلی تحقیق این بود که بایدها و نبایدها و همچنین الگوها و روشهای ارزیابی اعضای هییت علمی دانشگاه هاکدماند بررسی ادبیات و یافته های تحقیق نشان داد اعضای هییت علمی به عنوان حرفه ای ترین افراد جامعه بوده و کنترل ناپذیر وبه طورکلی مدیریت ناپذیر هستند. به همین دلیل برای بررسی سوابق آموزشی و پژوهشی، خدماتی و مستشاری آنها باید مطابق شانو مرتبه استادی با آنها برخورد شده و به جای ارزیابی آنها از سیستم های خودارزیابی و خودکنترلی استفاده شود. همچنین با توجه بهویژگی های اعضای هییت علمی و خصوصیات مدل ارزیابی عملکردی که در پژوهش حاضر موردبررسی قرار گرفت نزدیکترین مدل بهویژگی های شخصیتی اساتید الگوی ارزیابی مبتنی بر شایستگی است که این الگو برای ارزیابی البته از نوع خودارزیابی پیشنهاد می شود.

ارزیابی عملکرد، اعضای هییت علمی دانشگاه ها، بایدها و نبایدها، الگوها و روش ها