مقایسه طرحواره های ناکارآمد، تاب آوری روانی و راهبرد های مقابله ای در بین افراد در آستانه طلاق، مطلقه و افراد عادی شهراهواز

هدف پژوهش حاضر تعیین مقایسه طرحواره های ناکارآمد، تاب آوری روانی و راهبرد های مقابله ای در بین افراد در آ ستانه طلاق،مطلقه و افراد عادی شهر اهواز بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی، زناندرآستانه طلاق مراجعه کننده به دادگستری و زنان عادی شهر اهواز در سال 1394 بودند. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیریدر دسترس تعداد 50 زن مطلقه، 50 زن در آستانه طلاق و 50 زن عادی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند در نظر گرفته شد .روش انتخابی این نوع پژوهش علی_مقایسه ای از نوع پس رویدادی است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه طرحوارههای نا سازگار یونگ (1990)، مقیاس تاب آوری کانر و دیوید سون (2003) و راهبردهای مقابله ای اندلر و پارک (1990) می باشد.یافته ها نشان داد که افراد در آ ستانه طلاق و مطلقه نسبت به افراد عادی از طرح وارهای ناکارآمددر زمینه های قطع ارتباط وطرد،خودگردانی مختل، دیگرجهت مندی، گوش بزنگی بیشتری برخوردارند. افراد عادی نسبت به افراد در آستانه طلاق و مطلقه از تابآوری بالاتری برخوردارند. افراد عادی نسبت به افراد در آستانه طلاق و مطلقه از راهبرد مقابله ای مسیله مدار بیشتر ی استفاده کردهاند. افراد عادی نسبت به افراد در آستانه طلاق و مطلقه از راهبرد مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی کمتری استفاده کرده اند.

Keywords:

طرحواره های ناکارآمد , تاب آوری روانی , راهبرد های مقابله ای , طلاق