تهیه نانوکامپوزیت کیتوسان-پلی وینیل الکل–نانولوله های کربنی با خواص مکانیکی بهبود یافته

گسترش روزافزون استفاده از نانوترکیبات در مواد و صنایع مختلف به دلیل قابلیت های منحصر بفردی است که این ترکیبات دارند. در راستای استفاده بهینه و تجاریسازی محصولات نانو، تولید نانوکامپوزیت هایی با خواص مکانیکی بهبود یافته همواره از مهمترین الویته است. در تحقیق حاضر، هدف سنتز نانوکامپوزیت هایی با قابلیت زیست تخریب پذیری است که دارای خواص مکانیکی بهبود یافته هستند. بنابراین، نانوکامپوزیت پلی وینیل الکل- کیتوسان-نانولوله کربن با استفاده از بهینه سازی شرایط سنتزی، مدنظر قرار گرفته است. بدین منظور از طراحی آزمایش، روش تاگوچی، استفاده شده تا بتوان با اعمال شرایط بهینه در هزینه های صرف شده و همچنین مدت زمان لازم برای آزمایشات صرفه جویی نمود. مشخص گردید برای رسیدن به بالاترین میزان فاکتور تنشی بایستی مقدار نسبت پلی وینیل الکل به کیتوسان برابر با 3 : 2، دمای بهینه 25 درجه سانتیگراد، مدت زمان اختلاط 60 دقیقه، مدت همزدن 10 دقیقه، درصد نانولولههای کربنی 2 %، نوع نانولوله کربنی دو جداره باشند.

Keywords:

نانوکامپوزیت پلی وینیل الکل-کیتوسان-نانولوله کربن , تاگوچی , خواص مکانیکی