زهرا چراغعلی - گروه ریاضی کاربردی و صنعتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد خدابخشی - گروه ریاضی کاربردی و صنعتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

برنامه ریزی را می توان مجموعه ای از فعالیت های هماهنگ، منسجم و امکان پذیر برای رسیدن به اهداف مشخص و از پیشتعیین شده در طی بازه زمانی معین و براساس امکانات موجود تعریف کرد. اجرای مدل های برنامه ریزی توسعه اقتصادی با توجه بهشرایط حاکم بر جامعه و محدودیت های موجود در جامعه از اهمیت بسزایی برخوردار می باشند و این امر موجب پیشرفت کشورمی شود. یکی از مدل هایی که در برنامه ریزی توسعه اقتصادی از آن استفاده می شود، مدل برنامه ریزی ریاضی می باشد. در این مقاله از یک مدل بهینه سازی برنامه ریزی ریاضی استفاده میشود و مدل برنامه ریزی ریاضی برای داده های واقعی ایران در طی بازه زمانی 1387 تا 1391 اجرا می شود. ارزش افزوده طبق مدل کاب داگلاس تعریف می شود و نتایج مدل، سهم نیروی کار، سهم سرمایه و ضریب بهره وری کل عوامل تولید را گزارش میکند و با توجه به نتایج می توانیم تولید (ارزش افزوده) بیشتر را نیز محاسبه کنیم. براساس نتایجمدل، اگر اقتصاد ایران میتوانست به مقادیر ارزش افزوده بیشتر دست یابد، آنگاه رشد اقتصاد ایران در سال 1391 از 6.6- درصد به 3.1 درصد تغییر پیدا می کرد. با توجه به نتایج ، نمره کارایی هر بخش محاسبه شده است و بخش ها را براساس نمره کارایی شان رتبه-بندی کرده ایم.

برنامه ریزی توسعه، برنامه ریزی ریاضی، کارایی، تابع کاب داگلاس، رشد، ایران