رضا خسروپور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام حسین (ع)
سید ضیاء الدین قاضی زاده فرد - عضو هیت علمی و دانشیار دانشگاه امام حسین (ع)
سید مهدی موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه امام حسین (ع)

با توجه به اھمیت گاز طبیعی به عنوان یکی از منابع مھم انرژی و روند رو به رشد مصرف آن در جھان و نیز با توجه به در دست داشتن ذخایر عظیم گاز طبیعی، ضرورت ساخت تجھیزات تولید، فرآوری و مھم تر از آن انتقال گاز طبیعی به بازار مصرف افزایش می یابد. اما از آن جا که اکثر میادین گاز طبیعی در جھان دور از بازار مصرف ھستند، ھزینه ھای مربوط به تولید، فرآوری و انتقال گاز طبیعی زیاد است. در چنین وضعیتی انتقال گاز به وسیله راه کارھای جدید ھمراه با کاھش ھزینه ھا از اھمیت ویژه ای برخوردار است. ھمین مسیله باعث ایجاد روش ھای مختلف برای انتقال گاز طبیعی شده است که از جمله مھم ترین روش ھای فروش و صادرات عبارتند از خطوط لوله، گاز طبیعی مایع شده (LNG)، گاز طبیعی متراکم شده (CNG)، ھیدرات گاز طبیعی (NGH)، بدیل گاز به فرآورده ھای مایع (GTL) و سپس فروش فرآورده ھای مایع ، استفاده از انرژی گاز برای تولید جریان الکتریسیته (GTW)و سپس فروش برق و بالاخره استفاده از انرژی گاز برای تولید محصولات با ارزش مورد نیاز (GTC) و فرو ش آن ھا. در این تحقیق بسیاری از نکات مھم و مزایای ھر کدام از روش ھای انتقال مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی ھا نشان داده است که انتقال گاز طبیعی به فواصل دور (مکان ھایی که امکان صدور گاز از طریق خط لوله میسر نیست) به صورت ھیدرات گازی یا CNG با قیمت کمتر از LNG امکان پذیر و عملی است. مزیت رقابتی NGH یا CNG بر سایر روش ھای انتقال (غیر از خط لوله) این است که آن ھا روش ھای ساده ای ھستند و ھزینه سرمایه کمتری نیاز دارند.

گاز طبیعی، انتقال، خطوط لوله LNG،NGH