روشهای نوین ساخت نانو مواد جداکننده نفت/آب با الگوبرداری از طبیعت

هیدروکربن ها یکی از مهمترین آلاینده ها در اقیانوس ها و دریاها می باشند. بخشی از انتشار نفت خام و محصولات جانبی آن در دریا زمان بارگیری, انتقال، تخلیه و یا حادثه و انفجار رخ می دهد. همچنین قسمتی از مواد زاید نفتی شهری و صنعتی وارد آب رودخانه ها و اقیانوسها شده و باعث آلودگی آنها می گردند. زمانی که هیدروکربن ها وارد محیطهای آبی می شوند به روش های گوناگونی از جمله فیزیکی، شیمیایی و یا بیولوژیکی دچار تغییر و تحول شده و بر محیط آبی اثر می گذارند.انتشار هیدروکربن ها در محیط های آبی پیامدهای گسترده ای در محیط زیست , اقتصاد و جامعه ایجاد می نماید. آلودگی های نفتی با اثر برروی پلانگتونها, در زنجیره غذایی خلل ایجاد می کنند. با پوشیده شدن سطح آب توسط مواد و لایه های نفتی از نفوذ نور خورشید جلوگیری می شود. بر میزان تولید اولیه و نیز میزان اکسیژن در آب اثر مستقیم می گذارد.آثار منفی انتشار آلودگی های هیدروکربنی بر زیستگاه های دریایی و ساحلی، گونه های حیات وحش، ماهی گیری و توریسم نیز مهم می باشند.امروزه الگوبرداری از طبیعت رویکردهای امیدبخشی برای ساخت موادی برای جداسازی نفت/آب فراهم کرده است. این مقاله روشهای جدید بهره گیری از این الگو برداری را بیان می نماید. مواد بیومیمیتیک مدت زمانیست است که در حال گسترش هستند. در حوزه محیط زیست و پاکسازی آلودگی های آب مواد مختلف نظیر غشاهای کوپلیمری با موتیف های قابل نفوذ برای آب، الگوهایی برای رسوب TiO2 برای فرایندهای پیشرفته اکسیداسون و بیوفیلم های مصنوعی تحت کنترل محیط برای حذف آلاینده ها ,روش های امیدوارکننده در حوزه بیومیمیتیک برای تصفیه آب های آلوده و بازسازی محیط زیست هستند.

Keywords:

آلودگی های نفتی , هیدروکربن , الگوبرداری از طبیعت , تصفیه آب , بیومیمیتیک