بررسی روند فصلی و سالانه میانگین رطوبت نسبی استان های اردبیل و آذربایجان شرقی در سال های گذشته

رشد صنایع و به موجب آن مصرف بیش از حد سوخ تهای فسیلی و افزایش جمعیت جهان و تغییر کاربری اراضی موجبشده است تا پس از انقلاب صنعتی به تدریج تغییرات مشهودی در اقلیم کره زمین به وجود آید. پژوهش حاضر برایپاسخگویی به این سوال که میانگین رطوبت نسبی در استان های اردبیل و آذربایجان شرقی از چه روندی برخوردار بودهاست، انجام شده است. در این پژوهش برای ارزیابی روند فصلی و سالانه از داده های 9 ایستگاه سینوپتیک طی دورهآماری 25 ساله استفاده شده است. با استفاده از نرم افزارهای متلب و اکسل ماتریسی به ابعاد 9*300 از داده ها به دست آمد که سطرها معرف زمان و ستو نها معرف مکان هستند و با استفاده از روش میانیابی کریجینگ در محیط سیستماطلاعات جغرافیایی نقشه های روند و شیب روند برای 1989 تا 2013 ترسیم گردید. برای محاسبه روند سری های زمانیاز یک مدل رگرسیون به روش حداقل مربعات و برای شناسایی روند از آزمون ناپارامتری من – کندال استفاده شده است.نتایج نشان داد که رطوبت نسبی در فصل های زمستان، تابستان و پاییز دارای روند کاهشی بوده است که بیشینه کاهشدر فصل زمستان به میزان 0/24- تا 0/55- درصد در دهه در اردبیل، خلخال، اهر، تبریز می باشد که کاهش شدید رطوبت نسبی به دلیل کاهش شدید دما در این فصل می باشد. روند افزایشی فقط در فصل تابستان به میزان 0/29 تا 0/16 درصد در دهه به ترتیب در پارس آباد و میانه مشاهده می شود. فصل بهار فاقد روند می باشد. در مقیاس سالانه 44/4درصد مساحت منطقه روند منفی رطوبت نسبی را به میزان 0/14- تا 0/28- درصد کاهش در دهه در اردبیل، خلخال، اهر، تبریز نشان می دهد که بیشینه آن در خلخال و کمینه آن در تبریز به ترتیب به میزان 0/28- و 0/14- درصد در دهه می باشد.

Keywords:

رطوبت نسبی , رگرسیون , اردبیل , آذربایجان شرقی , من - کندال