بررسی مناسب سازی اتوبوس های BRT به منظور استفاده معلولین و جانبازان (مطالعه موردی: خط یک BRT تهران)

معلولیت به مثابه پدیدهای زیستی و اجتماعی، واقعیتی است که تمام جوامع، صرف نظر از میزان توسعه یافتگی، اعم از کشورهای صنعتی و غیرصنعتی با آن مواجه هستند. در حال حاضر تعداد معلولین در جهان، ده درصد از کل جمعیت را به خود اختصاص داده اند. بدلیل چنین روندی مسایل عدیده ای در حل مشکلات عمومی معلولین به عنوان یک قشر قابل توجه محسوس می باشد، زیرا به تناسب رشد جمعیت، معلولیتها نیز در ابعاد مختلف رشد داشته است. از طرفی مشکلات ناشی از نواقص و کمبودهای سیستم حمل و نقل شهری به صورت ترافیک نامطلوب با عوارض ناخوشآیند و مضر نمایان می شود. معلولین نیز مثل همه ی اقشار نیاز دارند درجامعه احتیاجات خود را درتمامی زمینه ها درسطح شهر برآورده سازند و ازتمامی امکانات هماننددیگر افراد با آرامش خاطر استفاده نمایند اما مشکل ازجایی شروع می شودکه فضاهای شهری متناسب باشرایط جسمانی آنها نمی باشد و نواقص وکمبودهای فضای شهری باعث گوشه گیری وانزوای آنها می گردد. دراین راستا طراحان و برنامه ریزان فضای شهری باید تدابیری اتخاذکنندکه باتغییرات ساده ای درسطح شهر برقراری ارتباط باجامعه را برای معلولین آسان ترکنند. هدف این پژوهش بررسی مناسب سازی اتوبوسهای خط یک BRT تهران به منظور استفاده معلولین وجانبازان می باشد. روش تحقیق دراین پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظرشیوه انجام توصیفی_تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات مبتنی برمطالعات کتابخانه ای واسنادی، مشاهدات میدانی، مصاحبه و به دست آوردن داده ها ازطریق پرسشنامه و تجزیه وتحلیل اطلاعات بانرم افزار SPSS بوده است. لذا در این مقاله با توجه به ناکافی بودن اقدامات انجام گرفته در خط یک اتوبوسهای BRT تهران، راهکارهایی برای بهبود وضع اتوبوسهای مذکور، به منظور استفاده ی بهینه توانیابان و جانبازان ارایه خواهد شد.

Keywords:

حمل و نقل عمومی , معلولین (توانیابان) , اتوبوسهای BRT , تهران