ارزیابی اقلیم گردشگری با استفاده از شاخص TCI و نمودار اولگی (مطالعه موردی: شهرستان میبد)

نوع اقلیم و فعالیت های گردشگری دو پارامتر مهم هستند که به طرق مختلف با یکدیگر در ارتباط بوده و در دو مقیاس جهانی و محلی دارای اهمیت می باشند. اطلاعات حاصله از شرایط اقلیمی جهت برنامه ریزی در خصوص چگونگی گذراندن اوقات فراغت در زمان های مختلف بسیار سودمند می باشد. در این پژوهش با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (TCI) و روش اولگی اقدام به ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری شهر میبد از استان یزد شده است. شاخص (TCI)؛ 7 پارامتر اقلیمی: حداکثر دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، میانگین حداقل رطوبت نسبی (به درصد)، میانگین رطوبت نسبی روزانه (به درصد)، بارش و کل ساعات آفتابی را به عنوان مبنا موردبررسی قرار می دهد و درنهایت کیفیت اقلیم منطقه را برای ورود گردشگران تعیین می نماید. نمودار یا شاخص زیس تاقلیمی (بیوکلیماتیک انسانی) که به شاخص اولگی نیز معروف است، شاخصی است که بیانگر شرایط آب و هوایی یک ایستگاه یا منطقه ازنظر آسایش و راحتی می باشد. این شاخص از 4 پارامتر حداکثر دما، حداکثر رطوبت نسبی، حداقل دما و حداقل رطوبت نسبی را برای دو بخش شرایط شبانه و شرایط روزانه محاسبه می کند. به منظور بررسی اقلیم آسایش منطقه میبد با دو روش فوق از داد ههای 10 ساله (1393-1384 ) ایستگاه هواشناسی استان استفاده شد و مجموع پارامترهای مرتبط با هریک از این شاخص ها مورد ارزیابی قرار گرفت که مشخص شد بر اساس شاخص (TCU) بهترین ماه های ورود گردشگران اسفند و آبان بود که از شرایط ایده ال برخوردارند و ماه های تیر و مرداد به لحاظ کیفی در پایین ترین سطح قرار گرفتند، درمجموع بر اساس این شاخص می توان منطقه را منطقه ای مطلوب برای فعالی تهای گردشگری قلمداد کرد چراکه عمده ماه های منطقه در شاخص (TCI) با رتبه های خوب تا ایده آل طبقه بندی شدند. روش اولگی نیز حاکی از آن است که بهترین ماه برای گردشگری اردیبهش تماه است که در نمودار اولگی در منطقه آسایش واقع شده است.

Keywords:

اقلیم گردشگری , روش اولگی , پارامتر اقلیمی , شاخص TCI , اولگی , میبد یزد