ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنین از امنیت در مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی: شهر گرگان)

مساله امنیت در مجموعه های مسکونی از جمله عوامل انسانی و محیطی میباشد که با تاثیر مستقیم بر برنامه ریزی و طراحی اینمجموعه ها، کیفیت زندگی انسانها را ارتقا می بخشد. از این رو، امنیت جانی و مالی انسانها در خانه هایی که زندگی می کنند، اصلی ترین راهبرد در تصمیم گیری های کلان کشورها برای برنامه ریزی مسکن است. بررسی الگوهای ارزیابی از محیط های سکونتی به ویژه در مورد رضایتمندی می تواند در شناسایی وضع موجود، آگاهی از نقاط قوت، ضعف، کاستی ها و نواقص احتمالی با هدف ارتقای کیفیت محیطهای سکونتی موثر واقع گردد. در این زمینه یکی از بهترین الگوهای ارزیابی، استفاده از دیدگاه های ساکنان در خصوص محیط های سکونتی آنهاست. پژوهش حاضر در تلاش است تا ضمن بررسی مولفه های اثر بخش بر امنیت، به ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنین از امنیت مجتمع های مسکونی بپردازد. رویکرد حاکم بر پژوهش از نوع کاربردی- توسعهای و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی میباشد. جامعه آماری پژوهش، خانوارهای ساکن در مجتمع های مسکونی شهر گرگان و حجم نمونه 200 خانوار انتخاب شده است. اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات اسنادی و جهت برداشت های میدانی از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. پایایی پرسشنامهها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 0/81 بدست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و تحلیل فضایی آمارها از نرم افزار آماری SPSS و جهت آزمون فرضیات پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونهای استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که متغیر بافت کالبدی ساختمان با میزان ضریب 0/362 و متغیر روشنایی مناسب محیط ساختمان با میزان ضریب 0/179 ارتباط مستقیم و مثبتی با رضایتمندی ساکنین دارد و همچنین نتایج حاصل از آزمون تی تک نمونهای نشان میدهد که مولفههای اشراف داشتن، روابط همسایگی، وقع جرم و زیست محیطی بر میزان رضایتمندی ساکنین از متغیر امنیت در مجتمع های مسکونی دارد.

Keywords:

امنیت , رضایتمندی , بافت شهری , مسکن , گرگان