کبری خوند - دانشجوی کارشناسی ارشد گردشگری، دانشگاه زنجان

امروزه رشد شتابان شهرنشینی و شهرگرایی به ویژه در کشورهای جهان سوم، اداره شهرها را با مشکلات جدی روبروکرده است. رشد سریع شهرها نسبت به ناتوانی و ناکارآمدی سازمان های ارایه دهنده خدمات و زیرساخت ها، مهاجرت ازروستاها به شهرها، کمبود خدمات رفاهی برای شهروندان، نا به هنجاری های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، ترافیک،آلودگی هوا، کمبود سرانه ها و کاهش عدالت اجتماعی در شهرها از مهمترین مشکلات این شهرها است که ناتوانی دولتدر حل این مشکلات نیز بر پیچیدگی این موضوع دامن زده است. با توجه به گسترده بودن مقوله شهرنشینی نقشمدیریت شهری و تلاش برای اداره هرچه بهتر شهر برای مسیولان و دولت اهمیت روزافزون پیدا کرده است. از جملهرویکردهای مهمی که در چند دهه ی اخیر مدیران شهری به آن توجه خاص داشته اند و به عنوان کارآمد ترین سیستممدیریت شهری بیان کرده اند؛ مدیریت محله محور است. در این دیدگاه اداره بخشی از امکانات محله به خود مردمسپرده میشود و مشارکت مردم از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا خود مردم به عنوان مصرف کنندگان خدمات هستندو نسبت به پتانسیل ها و کاستی های موجود در محله خود آگاهی بیشتری دارند پس بهتر میتوانند برای محله خودتصمیم بگیرند. اجتماع محلی مناسب ترین بستر را برای دستیابی به توسعه پایدار شهری ایجاد میکند زیرا روابط بومشناسانه، با تجارب جمع و تعهدات اخلاقی اعضا، مورد ارزیابی قرار می گیرد و شیوه معیشت و بهبود سطح زندگی مردمهماهنگ با ظرفیت محیط، به کار گرفته میشود. در مدیریت محله محور، مردم و تامین نیازهای اساسی آنها از اولویتخاصی برخوردار است که جز از طریق مشارکت مردم محله میسر نخواهد بود. تجربیات نشان داده است که عدم مشارکتمردم در مدیریت شهری باعث تحمیل زیان های زیادی برشهر و ساکنان آن شده است. در اینجا سعی بر آن است تا بهاهمیت محله محوری در مدیریت شهری و شناسایی عوامل موثر در مشارکت مردم در مدیریت شهری پرداخته شود و درآخر پیشنهاداتی جهت بالا بردن مشارکت مردم ارایه می شود که از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به این امرپرداخته می شود.

مدیریت شهری، محله محوری، مشارکت مردم، توسعه شهری