عبدالله عباداللهی - عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور میاندوآب
محمد ولایی - دانشجویی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تبریز و مدرس دانشگاه پیام نور میاندوآب
اکبر حسین زاده - مربی گروه جغرافیایی دانشگاه زنجان و دانشجویی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه تبریز

توزیع متعادل امکانات و خدمات براى از بین بردن تفاوت هاى منطقه اى و ایجاد تعادل در سطح منطقه، از اصول قابلتوجه در ادبیات برنامه ریزى منطقه اى است. از طرفى، در کنار توسعه ملى و همه جانبه، توسعه مناطق به منظور استفادهاز قابلیت ها و امکانات آنها از اهمیت بسیارى برخوردار است. بدین منظور، نخست باید به شناسایى بخش هاى مختلفاقتصادى، اجتماعى، فرهنگى، زیربنایى و ... مناطق روستایی و شهری پرداخت. به همین جهت، هدف از مقاله حاضر سطحبندی دهستانهای شهرستان طارم از لحاظ شاخص های توسعه یافتگی می باشد. نوع تحقیق کاربردی، روش تحقیقتوصیفی – تحلیلی و برای جمع آوری اطلاعات و داده های مورد نیاز از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است.همین طور، 11 شاخص تلفیقی و ترکیبی در ابعاد مختلف (زیربنایی، اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی، درمانی، فرهنگی و...) انتخاب شده و از طریق تکنیک ویکور و آزمون تحلیل خوشه ای به ارزشگذاری آنها در محدوده مورد مطالعه (طارم)پرداخته شده است. همچنین به منظور وزن دهی به شاخص ها، از مدل آنتروپی استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیقنشان میدهد، دهستان های گیلوان و دستجرده به ترتیب دارای بیشترین سطح توسعه یافتگی و دهستان های آببر، درام وچورزق به ترتیب دارای کمترین سطح توسعه یافتگی می باشند. به گونه ای که در مدل ویکور دهستان گیلوان با مقدار Q(0/117) در رده اول و توسعه یافته و دهستان آببر با مقدار Q (1) در پایین ترین رده و محروم ترین دهستان شناخته شده است. و در آزمون تحلیل خوشه ای دهستان های گیلوان و دستجرده در رده توسعه یافته و دهستان های آببر، چورزقو درام در رده دهستان های محروم قرار گرفتند.

توسعه، توسعه روستایی، ویکور، تحلیل خوشه ای، شهرستان طارم