سیدحسین میرموسوی - استادیار جغرافیا دانشگاه زنجان
علی زلفی - فوق لیسانس جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان
سمیرا صالحی - فوق لیسانس جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری منطقه ای، دانشگاه زنجان

پژوهش حاضر با هدف رتبه بندی شهرستان های استان اصفهان به لحاظ دسترسی به زیرساخت های تفریحی و گردشگریصورت گرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد، به این صورت که ابتدا آمار و اطلاعات مربوط به زیرساخت-های تفریحی-گردشگری هر یک از شهرستان های استان اصفهان از سالنامه آماری استان استخراج شده و سپس بااستفاده از مدل AHP ضریب اهمیت هر یک از زیرساختها محاسبه شده و به وسیله تکنیک TOPSIS به رتبه بندی شهرستان ها از لحاظ دسترسی به زیر ساختهای تفریحی - گردشگری اقدام شد. نتایج بدست آمده از مدل های موردبررسی حاکی از آن است که اختلاف زیادی بین شهرستان های استان از نظر میزان برخورداری از زیرساخت هایتفریحی- گردشگری وجود دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد که شهرستانهای اصفهان، کاشان و آران وبیدگل بیشترین وشهرستانهای خوانسار، نطنز و دهاقان کم ترین دسترسی به زیر ساختهای تفریحی – گردشگری را به خود اختصاصداد هاند. همچنین نتایج ارزیابی همبستگی بین پراکنش جمعیت و زیرساختهای گردشگری – تفریحی، در مدلاسپیرمن ( 06126 ) نشان میدهد که همبستگی نسبتا بالایی بین پراکنش جمعیت و توزیع زیرساختهای گردشگری در23 شهرستان استان اصفهان وجود دارد.

ارزیابی، زیرساخت های گردشگری- تفریحی، استان اصفهان، مدل TOPSIS