تحلیل جهت گیری های کلی آینده نگاری منطقه ای (مطالعه موردی: استان گیلان)

دسترسی به توسعه ملی و منطقه ای آرمان بزرگ هر ملتی است. تحقق این امر مستلزم آن است که بهترین رویکردها و روشها برای تعیین مسیر توسعه به کار گرفته شود. وضعیت کنونی جهان استفاده از رویکرد آینده نگاری در برنامه ریزی ملی ومنطقه ای را اجتناب ناپذیر کرده است. از این رو پژوهش حاضر بر رویکرد آینده نگاری تکیه دارد. تمرکز و هدف پژوهش حاضربر شناخت و تحلیل سطوح نابرابری توسعه بین نواحی مختلف استان گیلان و شناسایی اصلی ترین قابلیت های توسعه استان، باهدف کاهش عدم تعادل های درون منطقه ای متمرکز شده است. این پژوهش نوعی پویش محیطی برای انجام آینده نگاری رافراهم می کند و از طریق روش STEP به شناسایی محیط برنامه ریزی می پردازد. این پژوهش با توجه به حوزه های پویش محیطی و سطوح توسعه یافتگی استان، جهت گیری های کلان آینده نگاری استان را مشخص می کند. روش تحقیق پژوهشحاضر تحلیل کیفی است. و پژوهش گر با بررسی اسنادی و مبتنی بر تحلیل کیفی به شناسایی سطوح نابرابری بین مناطقاستان پرداخته است. همچنین از طریق روش STEP به پویش محیطی قلمرو تحقیق پرداخته و جهت گیری های کلان آینده نگاری توسعه استان را مشخص کرده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که اهم جهت گیری های کلان آینده نگاری استانشامل تقویت زیرساختی و روساختی فعالیت های گردشگری استان، تقویت و تحکیم نقش ترانزیتی استان و اتمام خط آهن،گسترش صنایع وابسته به کشاورزی، بهره برداری از انواع معادن واقع در مناطق کوهستانی استان، تقویت بازرگانی داخلی وخارجی استان و استفاده از قابلیت های بندرگاهی و منطقه آزاد دراستان است.

Keywords:

آینده پژوهی , آینده نگاری , توسعه ی منطقه ای , تعادل منطقه ای , پویش محیطی , استان گیلان